Mijn muzikale smaak is gevormd (en stil blijven staan..) in mijn puberteit. De Fender Stratocaster was net uitgevonden en zeer populair geworden bij allerlei 4 mans-bandjes rond 1960. Muziek is emotie en ik kreeg en krijg koude rillingen van het lage “twang” geluid van Surfgroepen zoals The Ventures en de melodieuze expressie van Hank B. Marvin van The Shadows. Dus speel ik in The Young Ones (http://theyoung-ones.nl). Maar daarnaast met evenveel plezier bij 60+ in een meer ondersteunende rol voor zangnummers die we samen kiezen, waarbij opvalt dat we het heel snel eens zijn over de keuze: veel Country-achtige nummers (waar ik mijn tremolo geluid goed in kwijt kan).

Je eigen favoriete muziek zelf spelen met gelijkgestemde maten is zowat het mooiste wat een mens kan overkomen!

Als gepensioneerd onderwijsman neem ik eindelijk de tijd om meer met muziek te doen. In de groepen op school was de gitaar een trouwe metgezel en soms klonk ook het keyboard door de school. Maar drummen was er in die jaren niet bij. Pas op 62 jarige leeftijd heeft het drumstel  een plaats gevonden in onze garage en ben ik met drummen begonnen.

Mijn eerste drumslagen heb ik gemaakt in de Scalaband. Een band opgericht door en met leerkrachten van het Scala College in Alphen aan den Rijn. Helaas heb ik de keus moeten maken om met deze band te stoppen.Ondertussen staat er in de garage een geluidsinstallatie met drie microfoons, waar we naar hartenlust kunnen oefenen.

Naast “oude” nummers spelen we als 60+ ook een aantal nummers van deze tijd.

Rob, Jan en ik spelen niet alleen in 60+, maar we begeleiden ook de Alphense Oldies, een koor van 50 personen geleid door een muziekdocent van de muziekschool Alphen. Tevens heb ik gekozen om keyboard te spelen in Sempre Avanti, een showorkest en koor in Leiderdorp.

Muziek maken is elke keer weer een feest!

Opgegroeid in een muzikaal gezin, wij hadden een ouderwets harmonium, waar mijn moeder en een oudere broer op speelde, terwijl mijn vader soms de mondharmonica erbij pakte, was het voor mij toch de gitaar die mijn aandacht trok. Op een gegeven moment nam mijn oudste broer gitaarles,  ja en hoe gaat dat dan, dan kijk je het een beetje bij hem af. En zo is het begonnen. Op mijn 17^de zat ik als slaggitarist in een bandje met buurvriendjes en speelden we muziek van o.a. de Shadows en de Spotnicks.  Later ben ik ook jaren lid geweest van een jongerenkoor, waar ik zowel in zong als ook gitaar speelde.

In 1976 sloot ik me aan bij Show- muziekgezelschap “Sempre Avanti” uit Leiden en nestelde ik me tussen drie andere gitaristen. Toen na een aantal jaren de contra-bassist vertrok, ontstond er een leegte. Dus vroeg men aan mij, Bert, is dat niet iets voor jou? Ik had nog nooit zo’n instrument bespeeld, maar het trok mij wel. Nou is een contra-bas een heel groot, kwetsbaar en vooral duur ding, dus het werd een elektrische basgitaar. En bij “Sempie”  speel ik nog steeds met veel plezier.

Al dik 5 jaar  speel ik ook elke maandagavond op mijn “bassie” in de ritme-sectie van Stageband Amigo uit Leiden. Heel ander genre en andere sound met al die blazers, maar ook heerlijk om te doen.

Ja, en zingen vind ik ook wel leuk, dus liet ik me overhalen om me aan te sluiten bij de Alphense Oldies. En daar raakte ik aan de praat met Rob, gitarist van het combo, die mij vertelde dat hij nog een basgitarist zocht voor een ander bandje, inmiddels bekend onder de naam “60+”.  Ja, dat sprak mij wel aan, lekker muziek maken uit de tijd van weleer.

En ik heb er nog helemaal geen spijt van. Gek,hè?

Toen ik een jaar of zeven was zag ik eens een meisje, ongeveer net zo oud als ik, dat heel mooi accordeon speelde. Vanaf dat moment wilde ik dat ook kunnen. Het is nooit zo ver gekomen, maar mijn interesse in muziek was wel gewekt. Toen mijn boezemvriend jaren later gitaar ging spelen had ik een nieuw doel. En dit keer bleek het wel haalbaar.

Het was de tijd dat The Shadows hun eerste wereldhits hadden,en met z’n tweetjes speelden we dat al snel na. Al snel vonden we wat gelijkgestemden en ons eerste bandje was een feit. Aanvankelijk speelde ik slaggitaar, maar later vond ik helemaal mijn draai als bassist. “Beatgroep Dan Q” trad regelmatig op, vooral in de clubhuizen in Leiden en omgeving. Dit duurde tot de militaire dienstplicht eind jaren zestig roet in het eten gooide.

Daarna bleef de gitaar meer dan vijfenveertig jaar binnenshuis. Pas in 2014 heb ik de draad weer opgepakt. Als bassist in een combo bij het seniorenkoor en in onze zusterband The Young Ones. Daarnaast als gitarist in het orkest Van.een Leids gezelschap. Na een paar invalbeurten nu dus ook als vast bandlid op slaggitaar bij de 60Plus band. Daarbij probeer ik ook vocaal een steentje bij te dragen. Ik weet zeker dat als wij er plezier aan beleven er altijd een publiek te vinden is voor wie dat ook geldt.

Zonder muziek zou het leven maar een saaie boel zijn.